Uzdrowisko

Historia horynieckiego Zdroju – 4

W czasie I Wojny Światowej horynieckie łazienki zostały doszczętnie zniszczone. Przed wojną w sezonie bywało około 500 kuracjuszy, co zapowiadało rozwój Zdroju. Po śmierci w 1915 roku księcia Aleksandra Ponińskiego Horyniec powinien przejść w posiadanie syna Kaliksta Ponińskiego ale i on zmarł, kilka lat po swoim ojcu. Wtedy w 1920 roku Horyniec przeszedł w posiadanie rodziny Karłowskich, gdzie córka księcia Aleksandra Ponińskiego – Róża, wyszła za mąż za Stanisława Karłowskiego. Rodzina ta częściowo odbudowała po wojnie zakład kąpielowy i udostępniła kuracjuszom do celów leczniczych. Majątek został przypisany dla dzieci z tego małżeństwa: Jana, Zygmunta i Jadwigę Karłowskich, ponieważ najstarsze z nich urodziło się w 1911 roku a najmłodsze w 1913, to nie mogli zarządzać majątkiem, stąd Zdrój musiał poczekać aż dziedzice dorosną. Tymczasem już w 1923 roku zakład kąpielowy po częściowej odbudowie ruszył i przyjmował już około 600 kuracjuszy w sezonie. Zaczyna się okres planów na rozwój i rozbudowa horynieckiego Zdroju. Teraz staniemy się świadkami spektakularnych inwestycji, które sprawiły, że Horyniec-Zdrój dołączył w dwudziestoleciu międzywojennym do ważniejszych uzdrowisk w Rzeczpospolitej, jednocześnie wynosząc rodzinę Karłowskich w historii Horyńca do roli najbardziej zasłużonych w rozwoju miejscowości.