Józef Burek – przedwojenny komendant policji w Horyńcu

Józef Burek urodził się w 1897 roku w Giedlarowej (okolica Leżajska). Tam spędził swoją młodość, aż do wybuchu I Wojny Światowej. Został wtedy wcielony do wojska austriackiego w 1915 roku. Dwa lata później został przeniesiony do Polskiego Korpusu Posiłkowego, formacji która powstała z przemiany II Brygady Legionów Polskich. Tam pełnił służbę w pułku artylerii ciężkiej do lutego 1918 roku. Żołnierze tych jednostek odmówili złożenia przysięgi na wierność cesarzowi austriackiemu, dlatego też zostali internowani, Józef trafia do Bolechowa, a następnie do Doliny. W trakcie następnych przenosin do Huszt, ucieka i wraca pieszo do Giedlarowej. Tam wchodzi w struktury Polskiej Organizacji Wojskowej i organizuje konspirację, tworząc struktury wojskowe.

Już w listopadzie 1918 roku toczy ze swymi oddziałami pierwsze walki ze stacjonującymi w Leżajsku Austriakami, zakończone sukcesem i rozbrojeniem przeciwnika. Po czym obejmuje funkcję komendanta posterunku Żandarmerii Krajowej w Giedlarowej i następnie Łańcucie. Jednocześnie nadal organizuje oddziały wojskowe. Po wygranej przez Polskę wojnie z bolszewikami, Józef przechodzi do pracy w Policji Państwowej. Od 1928 roku do 1939 pełni funkcję komendanta posterunku policji w Horyńcu. W 1939 roku trafia do sowieckiej niewoli i zostaje uwięziony w Ostaszkowie. W 1940 roku zamordowany w Twerze i pochowany w Miednoje. Jako jeden z tysięcy podobnych mu oficerów, obok Michała Burakowskiego, trafia na Listę Katyńską. Są to jedyne dwie osoby związane z Horyńcem na tej liście.

na podstawie opracowania Janusza Burka