Jak wyglądały domy biednych żydów Horynieckich?

Przed wojną w Horyńcu mieszkało sporo Żydów, między innymi na ulicy Zdrojowej. To była już norma, że starali się oni wykupywać ziemię w centrum miejscowości, by tworzyć tam swój ośrodek handlowo rzemieślniczy. Ponieważ Żydzi nie potrzebowali dużej ilości miejsca, potrafili wykupywać nawet działki kilkumetrowej szerokości i stawiać domy bokiem do drogi głównej. Taki bardzo gęsty styl zabudowy do dziś widać w Lubaczowie. Po wojnie, za czasów gdy Horyniec przeszedł w ręce UPA, gdy opuszczali te okolice, palili zabudowania. Stąd niemal wszystkie drewniane domy poszły z dymem. Pozostały nieliczne, gdzieś na uboczu. Na zdjęciu poniżej widać taki typowy dom „ala żydowski” (już w ruinie) postawiony bokiem do drogi, na końcu ulicy Zdrojowej. Żydzi mniej zamożni, trudniący się rzemiosłem, typu sprzedaż drobnych towarów, nie mogli sobie pozwolić na duże posesje. Stan ich domostw odzwierciedlał zasobność. Zazwyczaj nie mieli swoich ogródków, bo też nie mieli na nie miejsca, wszystko kupowali albo prowadzili handel wymienny. W najtrudniejszych sytuacjach, społeczność żydowska pomagała najbiedniejszym.